کد مطلب:10328 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:8

گنجینه پرسمان » احكام

دختري بيست ساله هستم. از خودم بدم ميآيد. احساس ميكنم هر كاري را انجام بدهم موفق نميشوم. احساس ميكنم پير شدهام، چگونه ميتوانم به زندگي اميدوار باشم؟

خواهر گرامي، از اين كه با ما مكاتبه نمودهايد سپاسگزاريم.

عذرخواهي نسبت به عصبانيت حاكي از صداقت و پاكي و حُسن نيت است كه از اين بابت قابل تقدير و تحسين است. خداوند همه ما را مورد عفو خود قرار دهد. مطمئن باشيد عذر حضرت عالي پذيرفته است. ما هم قصدمان خدمت بود، ولي راهي جز مسئول دفترهاي صدوقي نيافتيم. اميد است شما ما را ببخشيد و با عزيزان پاسخ به سئوالات مكاتبه فرماييد.

مشكل اصلي شما، بدبيني به خود و اطرافيان و غم و غصه و نگرانيهاي موهوم است كه منجبر به بيعلاقگي به دنيا و احساس پوچي شده است. اميرمؤمنان عليعليهالسلام ميفرمايد:(1) اللهم نصف الهدم؛ اندوه و نگراني نصف پيري است. تا روحيه خود را به دست نياوريد و بر نگراني چيره نشويد، نميتوانيد خود را باور كنيد و اعتماد به نفس داشته باشيد. پس قدم نخست، رفع نگراني است. يكي از پزشكان ميگويد: (2) هفتاد درصد از بيماراتي كه به پزشكان مراجعه ميكنند، در صورتي كه خويشتن را از قيد ترس و نگراني آزاد سازند، ميتوانند شخصاً خود را معالجه كنند. دكتر مونتاكو ميگويد: (3) آن چه ميخوريد باعث زخم معده نميشود، بلكه آن چه شما را ميخورد (نگراني موجب پيدايش اين زخم است. كارل ميگويد:(4) پيش وري كه نداند

چگونه به جنگ نگراني رود، جوانمرگ خواهد شد.

آرامش و تشويق، بيش از آن كه به عوامل خارجي مربوط باشد، متأثر از عوامل دروني و نيروي فكر و تخيل ما است. ناپلئون با اين كه شهرت و قدرت و ثروت داشت، احساس آرامش نميكرد و ميگفت: هرگز شش روز خوش در زندگانيام نداشتهام، در صورتي كه هلن كه از دو سالگي كور و كر و لال بود، از زندگاني اظهار رضايت كرده، اعلام ميداشت كه زندگاني را بيش از آن چه تصور ميكردم، زيبا يافتم. (5) از نظر اسلام، تنها راه رهايي از اضطراب و رسيدن به آرامش، ارتباط با خدا و ياد او است. قرآن مجيد ميفرمايد: ألا بذكر الله تطمئن القلوب؛ با ياد خدا دلها آرام ميشود.(6)

روانپزشكي نيز همان چيزهايي را تعليم ميدهد كه پيامبران تعليم ميدادند، چون پزشكان روحي دريافتهاند كه دعا و نماز و داشتن ايمان محكم به دين، نگراني و تشويش و هيجان و ترس را كه موجب بيم بيشتري از ناخوشيهاي ما است، برطرف ميسازد. يكي از پيشوايان علم مزبور ميگويد:(7) كسي كه حقيقتاً معتقد به مذهب است، هرگز گرفتار امراض عصبي نخواهد شد. گاندي كه پس از بودا بزرگترين پيشواي هندوستان بود ميگفت:(8) اگر دعا و نماز نبود، من مدتها قبل ديوانه و مجنون شده بودم. در سايه ايمان به خدا و دعا و مناجات و نماز انسان احساس تنهايي نميكند و هميشه خود را به يك قدرت بي انتها مرتبط ميداند. از اين رو احساس عجز و ناتواني نيز ندارد و همواره به لطف الهي چشم ميدوزد و اميدش را از دست نميدهد. زندگي بدون معنويت ملال آور و خسته كننده است. سعي كنيد هر روز علاوه بر خواندن نمازهاي واجب در اول وقت، چند آيهاي از قرآن بخوانيد و بنيه معنوي خود را تقويت كنيد. قطعاً بدانيد از اين طريق زندگي شما رنگ ديگري خواهد گرفت.

نكته مهم ديگر، لزوم برنامهريزي در زندگي همراه با تنوع و تفريح و ورزش است. زندگي يكنواخت براي همه خواه ناخواه رنج آور است، از اين رو اوقات خود را تقسيم كنيد تا در وقت خود به خواب و كار و تفريح بپردازيد، تا روحيه خود را از دست ندهيد. هرگز به خود تلقين نكنيد كه ناتوان شدهايد، بلكه برعكس به خود بقبولانيد كه از عهده همه كاري برميآييد. با اين تلقين مثبت و خوشبيني به آينده انرژي شما مضاعف خواهد شد.

از سوي ديگر بدانيد كه دنيا غمخانه است و به فرمايش حضرت علي به بلا و ناراحتي آميخته شده است. هيچ نوشي بي نيش نيست. اگر كسي در دنيا راحتي مطلق بخواهد، ساده انديش است. سختترين زندگي را پيامبران داشتهاند، منتها ما كه ايمان داريم، بايد به بلاي خدا صابر و به نعمت هايش شاكر باشيم. شعار ذيل را حفظ كنيد:

به جهان خرم از آنم كه جهان خرم از اوست

عاشقم بر همه عالم كه همه عالم از او است

غم و شادي بَرِ عارف چه تفاوت دارد

ساقيا باده بده كار من غم و هم شادي از اوست

به حلاوت بخورم زهر كه شاهد ساقي است

به ارادت بكشم درد كه درمان هم از او است

مصائب و سختي موجب دلشكستگي است و خدا فرموده:أنا عند قلوب المنكسره؛ من در كنار دلهاي شكسته هستم. بدان هميشه خدا با شما است. دلگرم باشيد. هر چه از دوست رسد، شيرين است.

1- نهج البلاغه، فيض الاسلام، قصار 135.

2- ديل كارنگي، آيين زندگي، ص 28.

3- همان.

4- همان، ص 36.

5- همان، ص 121.

6- رعد (13) آيه 28.

7-ديل كارنكي، آيين زندگي، ترجمه جهانگير افخمي، ص 188.

8- همان، ص 193.